Historia Szkoły Podstawowej nr 2 im. Władysława Węglowskiego w Sędziszowie Młp.

Przed drugą wojną światową istniała w Sędziszowie Szkoła Podstawowa (bardzo przepełniona, liczyła 10 oddziałów, w których uczyło się po około 70 uczniów). W okresie okupacji ze względu na restrykcje programowe okupanta, dużą absencję uczniów, pobłażliwe przepuszczanie z klasy do klasy cechował ją niski poziom nauczania. Po wojnie z uwagi na dużą liczbę uczniów została rozdzielona przez Inspektorat Oświaty w Dębicy pismem z dnia 14 maja 1945 r. na dwie odrębne administracyjne placówki. Do Szkoły Podstawowej Żeńskiej - obecnej nr 2 przydzielono grono nauczycielek, do szkoły męskiej (przed wprowadzeniem gimnazjów - nr 1) nieliczne grono nauczycieli i kilka nauczycielek. Podziału młodzieży dokonano zgodnie z płcią, wydzielając 10 oddziałów dla szkoły męskiej i tyleż samo dla żeńskiej przy ówczesnym stanie 336 dziewcząt.

Już jednak w zakresie podziału pomocy naukowych postąpiono dyskryminacyjnie, pozostawiając wszystkie środki dydaktyczne przy Szkole Podstawowej Męskiej, być może tłumacząc to koniecznością utrzymania wysokiego poziomu i kontynuowania przez nią dawnych tradycji. Kolejną bolączką szkoły żeńskiej były trudne warunki lokalowe. Szkoła męska mieściła się bowiem w budynku wybudowanym 50 lat wcześniej, a budynek przeznaczony na cele szkoły żeńskiej uległ zniszczeniu. Z konieczności zajęcia obu szkół w latach 1945 – 1947 odbywały się w jednym budynku na przemian dla jednej i drugiej szkoły, w jednym tygodniu od godziny 8.00 do 12.45, a w drugim od 13.00 do 17.45. W 1947 roku Szkoła Żeńska przeniosła się do wyremontowanego oddzielnego budynku (obecna nasza siedziba), ale już w 1949 musiała oddać go na potrzeby Liceum Ogólnokształcącego, gdyż taki był warunek jego upaństwowienia. Po pertraktacjach Szkoła Żeńska wynajęła 3 pomieszczenia na klasy i na kancelarię w Domu Parafialnym. Dalsze 7 klas uzyskała od Szkoły Męskiej. Nie można było powiększać zbiorów pomocy do fizyki, chemii czy księgozbioru biblioteki. Dopiero w 1957 roku Szkoła Żeńska przeniosła się do budynku w Rynku nr 9. Mimo trudności lokalowych szkoła osiągała wysokie wyniki nauczania. Słynęła także ze znakomitej pracy pozalekcyjnej. Działał zespół taneczny, chór, zespół wokalno – instrumentalny, koło PCK, drużyna harcerska.  Kolejne przenosiny odbyły się na lata 1966- 1970, znów do budynku szkoły nr 1, ale tylko na czas rozbudowy i modernizacji. Dobudowano wtedy salę gimnastyczną, dwie sale lekcyjne, jadalnię, kuchnię. Uroczyste otwarcie nowo wyremontowanej szkoły nastąpiło 22 listopada 1970 roku.

Do roku 1967 szkoła miała siedmioletni cykl nauki, po tym roku, realizując wytyczne reformy szkolnej z 1961 roku stała się szkołą ośmioklasową. Kolejna reorganizacja naszej szkoły odbyła się 1 września 1976 roku, kiedy to połączono obie szkoły w jedną Zbiorczą Szkołę Gminną. Stan taki trwał do 1 września 1981 roku. W szkole zbiorczej objęto nauką  wszystkich uczniów z klas V – VIII, zatem w naszej szkole pozostali tylko uczniowie klas I – IV z miasta i Wolicy Ługowej. Dużą stratą dla szkoły była konieczność przekazania pomocy dydaktycznych, księgozbioru, części akt kancelaryjnych. Po likwidacji szkoły zbiorczej nasza szkoła stała się na powrót podstawową szkołą ośmioklasową.

15 maja 1982 roku, podczas posiedzenia Rady Pedagogicznej Szkoły Podstawowej nr 2, postanowiono nadać szkole imię Władysława Węglowskiego. Ta podniosła uroczystość miała miejsce 9 maja 1983 roku w obecności między innymi żony Patrona Felicji Węglowskiej, która dokonała odsłonięcia tablicy pamiątkowej, oraz jej córki Krystyny Węglowskiej - Kalinki z mężem i synem. Podobizna Władysława Węglowskiego umieszczona została w centrum krzyża harcerskiego. Taką symbolikę oraz słowa „Życie jest darem służenia innym” zastosowano na Sztandarze Szkoły, uroczyście poświęconym w dniu 9 maja 2005 roku. W tym samym dniu dokonano odsłonięcia nowej tablicy pamiątkowej. Ta uroczystość obchodzona w 60 lecie istnienia szkoły zgromadziła wielu znamienitych gości – córkę Patrona panią Krystynę Węglowską – Kalinkę z mężem i synem, przedstawicieli władz państwowych, szkolnych, kościelnych, nauczycieli emerytów i przyjaciół szkoły.

Opisując historię naszej szkoły, musimy wrócić do roku 1999, który przyniósł kolejne zmiany w oświacie. Wprowadzona wówczas reforma oświaty wymogła powstanie gimnazjum. Nasza szkoła pozostała sześcioklasową szkołą podstawową.

W 2000 roku nastąpiła kolejna rozbudowa szkoły. Powstały wówczas szatnie oraz dwie sale lekcyjne. Natomiast w roku 2004 budynek szkoły zyskał nową elewację i oprawę zieleni na klombach.

Z historią Szkoły Podstawowej nr 2 nierozerwalnie łączą się postacie jej dyrektorów. Szkołą w latach 1945 – 1953 kierowała polonistka Maria Gawecka, w latach 1953 – 1961 Helena Bulfan, a od roku 1961 aż do 1987 Szkołę Żeńską, a następnie Szkołę Podstawową nr 2 prowadził Julian Wypiór, matematyk. Jego zastępcą w latach 1982 – 1987 był Jan Stefański, który w latach 1987-1988 pełnił funkcję dyrektora. Następcą zmarłego nagle Jana Stefańskiego została Zofia Szczęsna, zarządzająca szkołą do roku 1993. Kolejnym dyrektorem był Ryszard Szmigielski, a od 1994 roku funkcję tę sprawuje do dnia dzisiejszego Maria Chuderska, polonistka.

25 lutego 2016 roku na mocy Uchwały Rady Miejskiej Patron Szkoły Podstawowej nr 2 Władysław Węglowski otrzymał pośmiertnie tytuł „Honorowy Obywatel Miasta Sędziszów Małopolski” a medal wręczony został podczas uroczystej sesji Rady Miejskiej z okazji 533 rocznicy nadania praw miejskich dla Sędziszowa Małopolskiego w dniu 28 lutego 2016 roku. Odebrała go z rąk Burmistrza i Przewodniczącego Rady córka Władysława Węglowskiego, pani Krystyna Węglowska-Kalinka.